Wybierz najlepszy cukier dla siebie

Biały cukier? Jak najbardziej… ale tylko do peelingu. W żadnym wypadku do jedzenia. W sklepach ze zdrową żywnością znajdziesz kilka zdrowszych rodzajów cukru i naturalnych słodzików. Który rzeczywiście będzie najlepszy dla ciebie?

Czemu biały cukier jest taki niezdrowy? Odpowiedź tkwi w sposobie jego powstawania. W procesie rafinacji (oczyszczania), dochodzi do oddzielania kryształków melasy (w której zawarte są wszystkie składniki odżywcze z buraka lub trzciny cukrowej) od kryształów cukru składających się z czystej sacharozy, nie mającej żadnych pozytywnych właściwości dla naszego organizmu, a dodatkowo „wzbogaconej” w przeróżne substancje chemiczne (kwas mrówkowy bądź dwutlenek siarki). W efekcie otrzymujemy czyste kalorie i kilka substancji chemicznych.

No dobrze. Ale jeśli nie cukier biały to co? Mamy kilka alternatyw.

Nierafinowany cukier brązowy
Cukier ten bogaty jest we wszystkie składniki odżywcze zawarte w roślinie, z której pochodzi (gdyż nie jest poddany procesowi rafinacji). Nie doprawia się go chemicznymi substancjami. Charakterystyczny brązowy kolor nadaje mu melasa.

Cukier brzozowy (ksylitol)
Ksylitol wytwarzany jest z kory fińskiej brzozy. Wygląda i smakuje jak zwykły cukier (pozostawia jedynie lekko miętowy posmak), ale ma znacznie mniejszy indeks glikemiczny i o niemal połowę mniej kalorii. To tzw. alkohol cukrowy. Z tego powodu zaleca się go osobom walczącym z nadmiarem kilogramów oraz z cukrzycą. Nie podnosi poziomu glukozy, a insulina niezbędna w procesie rozkładu cukrów, w tym przypadku odgrywa bardzo niewielką rolę.
Ksylitol może również uchronić zęby przed próchnicą - przywraca prawidłowe ph śliny i hamuje rozwój Streptococcus mutans - bakterii powodujących próchnicę , które żywią się glukozą ze zjadanego przez nas pożywienia, ale nie mogą pożywiać się ksylitolem. Zastępując cukier ksylitolem redukujemy dostępna pożywkę dla szkodliwych bakterii. Ksylitol zwiększa wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego, co jest dobre dla zębów. Zwiększa produkcję śliny (ślina zawiera wapń i fosforany, które odżywiają i pomagają w remineralizacji zębów). Zmniejsza kwasowość śliny, co prowadzi do mniejszej degradacji szkliwa zębów. Doskonale sprawdza się w przypadku różnego typu chorób bakteryjnych (Candida oraz Helicobacter pylori) i tych wywołanych przez drożdżaki.

Cukier trzcinowy

Stanowi podstawę słodkości na wielu wyspach Oceanii a także w południowo-zachodniej Azji. Mniej kaloryczny od cukru białego z buraka, bardziej smaczny i nadaje się nie tylko do słodkich dań i herbaty ale także znajduje szerokie zastosowanie w ostrej kuchni orientalnej i meksykańskiej. Przypisuje mu się właściwości kojące, bakteriobójcze, wykrztuśne i przeciwbólowe. Jest bogaty w minerały – szczególnie żelazo i magnez.

Cukier palmowy
Podobnie jak ksylitol, cukier palmowy z powodzeniem nadaje się do kuchni diabetyków. Charakteryzuje się lekkim posmakiem toffi i karmelu, ale ogólnie nie jest zbyt słodki. Dlatego często jest mieszany z cukrem trzcinowym lub białym z buraka. Poszukujmy jednak tego najczystszego, który zawiera wiele minerałów (cynk, potas i żelazo) oraz witaminy z grupy B. Nadaje się do przyprawiania dań kuchni orientalnej, nadając im specyficzny smak.

Stewia
W Ameryce Środkowej i Południowej stevia rebaudiana jest znana od wieków jako środek słodzący. Liście stewii są 15-45 razy słodsze niż sacharoza, zaś słodziki ok. 200 razy słodsze od cukru buraczanego. Ale nie mają kalorii i nie powodują próchnicy! Stewia jest bezpieczna dla osób chorych na fenyloketonurię. Ponadto badania pokazują korzystne działanie stewii przy nadciśnieniu i cukrzycy.
Świeże liście stewii mogą być dodatkiem do sałatek. Z kolei suszonymi, sproszkowanymi liśćmi można posłodzić herbatę lub kawę. Stewia może być również składnikiem przetworów owocowych czy soków. Stewia nie jest niestety dobrym dodatkiem do ciast (zmienia się w karmel i nie jest pożywką dla drożdży). Do wypieków lepiej stosować ksylitol (cukier brzozowy).
Stewia jest dostępna w postaci świeżych liści, skoncentrowanych wyciągów w proszku lub w tabletkach oraz w płynie. Można też ją wyhodować w ogródku lub w doniczce. Jesienią liście stewii stają się słodsze, więc zbiór najlepiej przeprowadzić jak najpóźniej.

Lucuma
Lucuma to owoc drzewa Pouteria lucuma rosnącego w Peru, Chile i Ekwadorze. Smakuje jak połączenie słodkich ziemniaków i syropu klonowego, zawiera jednak mnóstwo witamin i antyoksydantów. Jest niskokaloryczna i bezpieczna dla diabetyków. Spożywanie lucumy wywołuje uczucie sytości. Co więcej, lucuma zawiera też sporo żelaza i błonnika, dzięki któremu organizm jest w stanie skutecznie pozbywać się toksyn z organizmu. Idealny wybór dla osób w każdym wieku, które chcą zadbać o prawidłowe trawienie i zdrowie układu pokarmowego. Lucuma jest z natury bezglutenowa, a to dobra wiadomość dla cierpiących na celiakię. Idealna do słodzenia napojów, smoothie i jogurtów.

Yacon

Sproszkowany Yacon to doskonały zamiennik cukru. Jego bulwa wyglądem przypomina słodkie ziemniaki, ale smakuje jak skrzyżowanie jabłka i arbuza (dlatego bywa nazywana „jabłkiem ziemi”). Znana od tysięcy lat ok. 2-metrowa roślina z Andów, była uprawiana już przez Inków i ceniona przez nich jako energetyczne pożywienie oraz bogactwo prawie 20 różnych aminokwasów, błonnika, potasu, wapnia, magnezu, żelaza, fosforu, beta-karotenu oraz witamin A, B1, B2 i C. Korzenie yaconu są bardzo bogatym źródłem substancji prebiotycznych jak inulina (pożywienie dla „przyjaznych” bakteri w jelicie grubym) oraz cukrów roślinnych jak fruktooligosacharydy czyli FOS (unikalny rodzaj cukrów, które nie są wchłaniane przez organizm, działają jak prebiotyk, pomagają zwiększyć gęstość kości i chronią przed osteoporozą). Poprawiają pracę układu trawiennego i korzystnie wpływają na poziom cholesterolu we krwi. Roślina ta jest również naturalnym antyoksydantem i opóźnia procesy starzenia (oczyszcza organizm z toksyn i wolnych rodników).